Job 10

1 «جانماز حیاتمبیزار است. پسنالهخود را روانمیسازمو در تلخیجانخود سخنمیرانم.

2 و بهخدا میگویممرا ملزممساز، و مرا بفهمانكهاز چهسبببا منمنازعتمیكنی؟

3 آیا برایتو نیكو استكهظلمنماییو عملدستخود را حقیر شماری، و بر مشورتشریرانبتابی؟

4 آیا تو را چشمانبشر است؟ یا مثلدیدنانسانمیبینی؟

5 آیا روزهایتو مثلروزهایانساناست؟ یا سالهایتو مثلروزهایمرد است

6 كهمعصیتمرا تفحّصمیكنیو برایگناهانمتجسّسمینمایی؟

7 اگر چهمیدانیكهشریر نیستمو از دستتو رهانندهاینیست.

8 «دستهایتمرا جمیعاً و تماماً سرشتهاست، و مرا آفریدهاستو آیا مرا هلاكمیسازی؟

9 بهیادآور كهمرا مثلسفالساختیو آیا مرا بهغبار برمیگردانی؟

10 آیا مرا مثلشیر نریختیو مرامثلپنیر، منجمد نساختی؟

11 مرا بهپوستو گوشتملبّسنمودیو مرا با استخوانها و پیها بافتی.

12 حیاتو احسانبهمنعطا فرمودیو لطفتو روحمرا محافظتنمود.

13 امّا اینچیزها را در دلخود پنهانكردی، و میدانمكهاینها در فكر تو بود.

14 اگر گناهكردم، مرا نشانكردیو مرا از معصیتممبرّا نخواهیساخت.

15 اگر شریر هستموایبر من! و اگر عادلهستمسر خود را برنخواهمافراشت، زیرا از اهانتپر هستمو مصیبتخـود را میبینم!

16 و اگر (سَرم) برافراشتهشـود، مثـلشیـر مرا شكار خواهـیكرد و باز عظمتخود را بر منظاهر خواهیساخت.

17 گواهانخود را بر منپیدرپیمیآوریو غضبخویشرا بر منمیافزاییو افواجْ متعاقبیكدیگر بهضّد منند.

18 پسبرایچهمرا از رحمبیرونآوردی؟ كاشكهجانمیدادمو چشمیمرا نمیدید.

19 پسمیبودم، چنانكهنبـودمو از رحممادرمبهقبر بردهمیشدم.

20 آیا روزهایمقلیلنیست؟ پسمرا ترككن، و از مندستبردار تا اندكیگشادهرو شوم،

21 قبلاز آنكهبرومبهجاییكهاز آنبرنخواهمگشت، بهزمینظلمتو سایهموت!

22 بهزمینِ تاریكی غلیظمثلظلمات، زمینِ سایهموتو بیترتیبكهروشناییآنمثلظلماتاست.»